Hoofdstuk 36

==

Lou werd om drie uur ’s nachts wakker nadat Phil iets had geroepen in zijn slaap. Ze had durven zweren dat hij ‘Sue’ had gezegd, maar haar verstand vertelde haar dat ze het zich moest hebben verbeeld. Toch hielp het niet om weer in slaap te vallen.

Lou besloot dat het beter was om niet in bed te blijven liggen piekeren, dus stond ze op om de dingen die ze normaal gesproken voor het slapengaan deed nog eens dunnetjes over te doen. In Florida was het nu tien uur ’s avonds, rekende ze uit. Ze had een plannetje bedacht om van haar zus gedaan te krijgen dat ze hun moeder uit zou nodigen, en dit was een goed moment om Victorianna te bellen. Maar gezien haar emotionele toestand leek dat geen goed idee; ze had al te veel aan haar hoofd. Ze maakte warme chocolademelk en ging aan tafel zitten met het nieuwste romannetje van haar favoriete schrijfster. Het was zo jammer dat de aardige, knappe, attente en ongebonden mannen over wie zij altijd schreef in het echte leven niet bestonden. In elk geval niet in Barnsley.

Boven in de slaapkamer deed Phil één oog open, en hij gunde zichzelf een moment van voldoening voordat hij zijn hoofd weer op het kussen legde.

==

Zaterdag was een rustige dag. Deb werkte in de bakkerij, dus haalde Lou haar moeder op om samen boodschappen te doen en te lunchen. Lou bestelde quiche, waar ze tot haar verbazing een portie frites bij kreeg. Het was nog verbazingwekkender dat Renee zich onthield van commentaar. Alleen al daaruit bleek dat Renee zichzelf niet was. Haar vriendin Vera was in Duitsland bij haar zoon, en hoewel de twee vrouwen altijd met elkaar wedijverden, miste Renee haar kennelijk heel erg. Bovendien maakte het pijnlijk duidelijk dat Renees aanbeden dochter niet bereid was om haar uit te nodigen.

Lou had er spijt van dat ze Victorianna niet die nacht had gebeld, hoewel ze wist dat ze de confrontatie met haar zus op dit moment niet aankon. Victorianna wist precies hoe ze slagen onder de gordel moest uitdelen, en er waren een hoop onuitgesproken verwijten tussen hen. Als Lou haar met onthullingen probeerde te chanteren, zou Victorianna zelf weleens met onthullingen kunnen komen.

Phil maakte die avond een afwezige indruk. Hij ging om de haverklap naar de wc.

‘Misschien moet je je prostaat een keer laten nakijken,’ zei Lou met een geforceerd lachje. ‘Je bent nu al voor de achtste keer in een uur tijd naar de wc geweest.’

‘Je bezorgdheid is roerend,’ zei Phil koud, ‘maar ik kan je verzekeren dat mijn prostaat in topvorm is.’

Het was zonneklaar dat hij toneelspeelde om haar achterdochtig te maken. Vooral omdat hij elke keer dat hij terugkwam naar de bank deed alsof hij een heimelijk glimlachje moest onderdrukken. In werkelijkheid hoefde hij niet te doen alsof; Sue stuurde hem voortdurend pikante sms’jes en liet er geen twijfel over bestaan dat ze op hem viel. En uit Lous opmerking over het aantal keren dat hij naar de wc ging maakte hij op dat ze hem in de gaten hield. Perfect.

==

Lou verwachtte dat Phil de volgende ochtend seks met haar zou willen. In al die jaren hadden ze het nog nooit zo lang niet met elkaar gedaan. Ze voelde dat hij zich omdraaide in bed en zette zich schrap, maar tot haar verbazing zwaaide hij zijn benen uit bed. Even later hoorde ze hem nogal rumoerig laden en kasten opentrekken, op zoek naar schone kleren.

‘Waar ga je naartoe?’ vroeg ze.

‘Naar de zaak,’ antwoordde hij op een toon alsof ze de domste vraag van de wereld had gesteld.

‘Vandaag?’ zei Lou.

‘Ik werk vaak op zondag, dat weet je best.’

‘Ja, maar meestal vertel je dat van tevoren. Je hebt gisteravond niet gezegd dat je vandaag moest werken.’ Ze was zich ervan bewust dat ze een beetje verongelijkt klonk en besloot die toon te laten varen.

‘Ik zeg het nu toch,’ zei hij met een ijzige glimlach. ‘Of is er een probleem?’

‘Nee, natuurlijk niet. Kom je terug voor de lunch of wil je vanavond warm eten?’ zei Lou, dit keer op normale toon.

Phil trok een boxershort aan, zich ervan bewust dat ze hem nauwlettend opnam en elk kledingstuk dat hij aantrok analyseerde. ‘Vanavond, maar wel laat.’ Hij deed een van zijn mooie overhemden aan en besprenkelde zich opnieuw met zijn dure aftershave.

Lou keek toe terwijl hij met grote precisie zijn das strikte. ‘Is er een speciale reden dat je vandaag moet werken?’

‘Er staan een paar grote verkopen op stapel en ik wil niet dat Bradley het verknalt. Je hoeft niet op te staan, ik haal onderweg wel een broodje.’

Hij was zo geil als boter. Het viel niet mee om zichzelf zoveel te ontzeggen, maar hij wist dat een mens zowel in zaken als privé geduld moest hebben om te overwinnen.

==

Lou lag nog in bed. Gedachten tuimelden over elkaar heen in haar hoofd, als puzzelstukjes die maar niet in elkaar wilden passen, welke combinatie ze ook probeerde. Phil probeerde niet zoals gewoonlijk op haar gevoel te werken door te mokken; dit keer ging zijn spel veel verder. Ze stelde zichzelf de gevreesde vraag: Stel nou dat er wél iemand anders is? Een nieuwe Susan?

Sue Peach was een ordinaire del met een permanent waar zelfs een poedel zich voor zou hebben geschaamd, maar destijds had ze alleen maar kunnen zien dat ze zo mager was als een cocktailprikker. Haar man moest zich tot haar aangetrokken hebben gevoeld omdat ze vel over been was, want mooi was ze beslist niet, en chic of rijk ook niet. Lou had het Phil nooit gevraagd. Ze was zo dankbaar geweest dat hij weer voor de deur stond, kort voordat ze de ergste Kerstmis van haar leven dacht te moeten beleven, dat ze hem naar binnen had gesleurd, eten voor hem had gemaakt en hem had meegenomen naar de slaapkamer. In dat stadium was ze zelf ook behoorlijk dun geweest; waarschijnlijk was hij daarom gebleven. Ze had het hem wel erg gemakkelijk gemaakt, dacht ze nu. De gapende wond in haar eigen hart was nooit verzorgd, nooit gehecht en geheeld. Ze had er gewoon een pleister op geplakt en op het beste ervan gehoopt. Geen wonder dat ze altijd was blijven bloeden.

Ze pakte de telefoon en belde Michelle.

‘O, hai, Lou. Jeetje, het spijt me, ik was van plan je te bellen, maar je hebt echt geen idee hoe druk ik het heb gehad,’ ratelde Michelle.

Lou vergaf haar onmiddellijk alles, gewoon omdat ze er was en enthousiast klonk.

‘Hoe gaat het?’ vroeg Michelle, maar voordat Lou ook maar één woord had kunnen zeggen, babbelde ze zelf al weer verder. ‘Je hebt geen idéé hoe geweldig Craig is – in álle opzichten. Hij is gewoon de beste. Ik vertelde Ali laatst over hem en zij vond ook dat hij te gek klonk.’

‘Ali?’ vroeg Lou. Ze was zich ervan bewust dat Michelle de naam alleen ter sprake had gebracht om haar nieuwsgierig te maken.

‘O, heb ik je niet van Ali verteld? Het is zo’n ontzettend leuke meid. Ze is nieuw op kantoor, en ik moet haar inwerken. Ze is een paar keer bij me thuis geweest – je weet hoe het gaat, als je nauw met iemand samenwerkt is het goed om elkaar buiten het werk beter te leren kennen.’

Dat wist Lou helemaal niet. Ze had altijd uitstekend met collega’s op kunnen schieten zonder ooit de behoefte te hebben gevoeld om thuis op de bank tequila achterover te slaan totdat je niet meer op je benen kon staan, maar Michelle hield niet van halve maatregelen. Ali moest een van haar tijdelijke vriendinnen worden. Elke ‘vriendin’ kreeg een kortstondige hoofdrol in Michelles leven, gevolgd door een periode van ruzies die culmineerde in een definitieve breuk. Michelle hield het nooit lang vol met deze ‘vriendinnen’. Ze waren zo vluchtig als sneeuwvlokken in een wasdroger.

‘Ali en ik liggen sinds we met elkaar samenwerken voortdurend in een deuk. Laatst was ze hier, en ik zei tegen haar: “Ali, ik heb het gevoel dat we elkaar al heel lang kennen,” en Ali zei dat het voor haar precies zo voelt. Enfin, Craig is er komend weekend niet – zijn moeder wordt zestig en ze geeft een feest. Dus gaan Ali en ik vrijdag samen stappen. Ik zou je wel mee willen vragen, maar ik weet dat je ’s avonds nooit weg wilt,’ besloot ze schamper.

Ondanks alle gedachten die door Lous hoofd spookten, moest ze bijna giechelen. In gedachten zag ze een beeld van vroeger voor zich: Shirley Hamster die op het schoolplein apetrots langs haar was gelopen met ‘beste vriendin’ Julie Ogden, een misplaatste poging om haar jaloers te maken. Het was lachwekkend geweest toen ze dertien was; nu was het bijna zielig.

‘Ik hoop dat jullie een leuke avond hebben.’ Lou probeerde het te zeggen alsof ze het meende.

‘Dat gaat wel lukken, wees maar niet bang,’ zei Michelle met grote stelligheid. ‘Ik wil mijn promotie vieren.’

‘Welke promotie?’

‘Ik ben plaatsvervangend supervisor geworden. Vandaar dat ik Ali moet inwerken.’

‘O. Nou, gefeliciteerd,’ zei Lou. Ze was teleurgesteld dat Michelle het niet nodig had gevonden om haar het goede nieuws te vertellen. Om de een of andere reden wilde Michelle haar straffen, dat was duidelijk.

‘Zeg, ik moet hangen, want Ali komt zo. We gaan de stad in om kleren te kopen voor volgende week. Ali heeft dezelfde maat als ik, dus we kopen een fles wijn, en passen we elkaars kleren voordat we uitgaan.’

Toen Lou en Deb nog studeerden, haalden ze ook weleens een fles wijn voordat ze uitgingen, hoewel het ruilen van kleren niet tot de mogelijkheden behoorde.

‘Ik heb een sjaal die je waarschijnlijk wel past als we hem iets korter maken,’ had Deb een keer gezegd toen ze haar van hoofd tot voeten had bekeken nadat ze haar klerenkast open had gedaan, en ze hadden gelachen totdat ze het bijna in hun broek deden.

Ze had er nooit aan getwijfeld dat zij en Deb vriendinnen waren, maar de laatste tijd had ze zich herhaaldelijk afgevraagd waarom ze in hemelsnaam met Michelle omging. Ze wist niet of ze nog wel begreep wat vriendschap was.

==

Phil reed het parkeerterrein op en parkeerde op de lege plaats naast de blitse mg. Toen hij uitstapte, stapte Sue ook uit haar auto. Ze gaven elkaar een kus op de wang die net iets langer duurde dan normaal wanneer twee mensen elkaar begroetten.

‘Heb je een drukke ochtend gehad?’ vroeg Sue, die hem heel gedurfd een arm gaf toen ze naar de Maltstone Arms Bistro liepen, het restaurantgedeelte van de pub.

‘Ja, en heel productief. Ik heb een prachtige Mercedes sportauto verkocht. En jij?’

‘Ik ben vanzelfsprekend naar de kerk geweest,’ zei Sue met onschuldig opgetrokken wenkbrauwen.

‘Ja, ja, dat zal wel.’ Lachend hield Phil de deur voor haar open.

Ze liepen langs een lange, feestelijk gedekte tafel voor een groot gezelschap, duidelijk bestemd voor het afscheid van een collega. Phil maakte een grapje over het Laatste Avondmaal, en Sue giechelde. Haar ogen hadden een dromerige, gelukzalige uitdrukking, waardoor hij wist dat ze als een verdoemde worm aan zijn lijn kronkelde. Heel vluchtig voelde hij zich schuldig, maar dat gevoel drukte hij de kop in. Ze had niets te vrezen, want hij was niet van plan om een verhouding met haar te beginnen. Als zij zijn gedrag verkeerd interpreteerde, was het haar eigen schuld. Ze moest het achteraf maar zien als een leerproces.

Ze namen een voorafje en een hoofdgerecht. Na het eten dronk Sue koffie, en hij nam Moskovisch gebak met custard. Ze glimlachte beminnelijk naar hem toen hij haar het schoteltje met chocolaatjes voorhield en haar aanspoorde er nog een te nemen.

‘Ik geniet enorm van je gezelschap,’ zei Sue met een gevoelvolle zucht.

‘En ik van het jouwe. Lekker eten, een gezellig restaurant, en een mooie vrouw tegenover me. Ik kan me niets fijners voorstellen.’

Ze legde haar hand op de zijne.

De gasten van het Laatste Avondmaal begonnen binnen te druppelen. De meesten waren oud genoeg om nog naast Jezus aan tafel te hebben gezeten, afgezien van een jonge, knappe kerel met een dik vriendinnetje en... Hij kon zijn ogen niet geloven! Judas Debra Iscariot in eigen persoon! Zelfs na al die jaren zou hij haar overal hebben herkend, hoewel hij heel even had gedacht dat ze Lous zus was. Tijdelijk verstijfd van paniek ging zijn blik terug naar de hand die op de zijne lag. Maar hij wist dat het te laat was, dat hij was gezien, in flagrante delicto. Wacht eens even, schoot opeens door zijn hoofd, dit is beter dan je het ooit had kunnen ensceneren. De geschiedenis herhaalde zich – een andere pub, een andere Sue – hoewel hij de vorige keer midden in een tongzoen was betrapt, terwijl haar hand als een hyperactieve fret bezig was in zijn broek. En de uitkomst? Die was verdomd bevredigend geweest. Debra was als een haas naar Lou gesneld om het haar te vertellen, waarmee ze onbedoeld zijn huwelijk had gered en hun vriendschap had beëindigd. En hij durfde te wedden dat het nu weer precies zo zou gaan.

Terwijl hij Debs ogen gaten voelde branden in zijn wang bracht hij Sues hand naar zijn lippen om zijn toeschouwer duidelijk te maken dat dit geen onschuldige zakenlunch was. Hij kuste de bovenkant van haar hand en liet zijn tong tussen haar vingers door glijden. Toen Sue haar hand terugtrok, kirrend van verrukking, ging hij staan om zijn jas te pakken en Sue volgde zijn voorbeeld. Nog steeds zonder Deb te laten weten dat hij haar had gezien leidde hij Sue naar de deur, met zijn hand vlak boven haar billen tegen haar rug, om hun intimiteit nogmaals te benadrukken, alsof die niet al duidelijk genoeg was geweest.

Als blikken konden doden, was hij doder geweest dan een dode dodo in dodenland. Dit was werkelijk meer dan perfect.

==

Phil was uitgelaten vrolijk toen hij die avond thuiskwam. Hij las de zondagse kranten en hij at Lous zondagse varkenshaas met groente en Yorkshire pudding, die zo licht was dat hij de happen met zoete uiensaus moest verzwaren, en daarna nam hij een enorme portie Moskovisch gebak; hierbij vergeleken smaakte de versie die hij in de Maltstone Arms had gegeten naar een pannenlikker.

‘Verrukkelijk, schat,’ zei hij met een goedkeurende boer. ‘Volgens mij ben jij de beste kok van de wereld.’

Lou glimlachte, want ze wist nog niet wat er komen ging.

‘Je raadt nooit wat me vandaag is overkomen – het was echt heel raar. Er kwam een vrouw in de showroom en die leek als twee druppels water op jou toen je jonger was. Het was bijna eng,’ zei Phil, en hij staarde voor zich uit alsof hij haar nu nog voor zich zag. ‘Ik kon het niet geloven. Ze had je tweelingzus van jaren geleden kunnen zijn, voordat je zo bent aange... Nou, zoals je vroeger was.’

Hij kon zien dat ze moeite had met slikken, en daarna verdween ze snel in de keuken om iets met de vaatwasmachine te doen. Een schot in de roos!

Phil stak zijn lepel in de goudkleurige pudding met de goudgele custard in de heldergele kom met het gouden randje. Op dat moment wist hij hoe Midas zich gevoeld moest hebben.